اثبات سهام (POS) روشی است که برخی از بلاک چین‌ها برای دستیابی به اجماع از آن استفاده می‌کنند، این کار توسط دارندگان ارز انجام می‌شود که از کوین‌های خود به عنوان سهام برای کسب مجوز اعتبارسنجی شبکه استفاده می‌کنند که این کار با پاداشی برای آنها همراه میباشد. این مقاله به بررسی برخی از ویژگی‌های کلیدی اثبات سهام و تفاوت آن با مکانیزم اثبات کار می‌پردازد.
تفاوت اثبات سهام با اثبات کار چیست؟
اثبات سهام (POS) مکانیزم متفاوتی با اثبات کار (POW) دارد. با این که برخی از ویژگی‌ها بین این دو شکل اجماع یکسان هستند (زیرا اساساً هدف هر دو دستیابی به اجماع و تأمین امنیت شبکه است)، تفاوت‌های کلیدی نیز وجود دارد.
چند نمونه از این تفاوت‌ها عبارتند از:
- POW به سرمایه‌گذاری زیادی در حوزه تجهیزات نیاز دارد، در حالی که POS به تجهیزات گران قیمت نیاز ندارد.
- POW در مورد بیت کوین، هزینه‌های هنگفتی از لحاظ مصرف انرژی دارد، در حالی که POS انرژی بسیار کمتری مصرف می‌کند.
- POW امن‌ترین مکانیزم است، اما با این وجود کند است. POS باعث می‌شود تا پارامترهای امنیتی کمی پایین‌تری برای افزایش چشمگیر سرعت در نظر گرفته شوند.
این تنها تعدادی از تفاوت های کلیدی است. هر دوی این مکانیزم‌ها مزایا و معایبی دارند. با این حال، بحث اصلی به این موضوع مربوط می‌شود که مورد استفاده بلاک چین چیست و چه میزان از امنیت برای آن مورد نیاز است. برای مثال برای ارسال یک میلیارد دلار بیت کوین انتخاب مناسبی است اما برای خرید یک قهوه، هر بلاکچینی مناسب خواهد بود.
در این مقاله، چند نکته برای توضیح بیشتر این موضوع عنوان شده است که در ادامه به آنها می‌پردازیم.
اثبات سهام در مقایسه با اثبات کار
اثبات سهام در مقایسه با اثبات کار شکل جدیدتری از اجماع است. همه بلاک‌چین‌های نسل اولیه از Proof of Work استفاده می‌کردند، در مقابل همه بلاک‌چین‌های نسل جدید از Proof of Stake استفاده می‌کنند. علت این است که اثبات کار بسیار انرژی‌بر است و نمی‌تواند در دراز مدت دوام داشته باشد. اما، یک دلیل بزرگتر برای اجرای Proof of Stake این واقعیت بود که PoW به مرور زمان به تجهیزات استخراج گران قیمت نیاز پیدا کرد. هر کسی که قصد داشته باشد با استفاده از مکانیزم Proof of Work استخراج کند، هزینه راه‌اندازی زیادی را متحمل خواهد شد.
به جای پردازش برای ارائه اثبات، یک سیستم جدید ایجاد شد که به کاربران اجازه می‌دهد فقط مدرکی مبنی بر این که یک دارایی را به صورت فیزیکی به اشتراک گذاشته‌اند (Lock-Up) ارائه کنند. در ابتدا نگرانی برای این مفهوم این بود که شما نمیتوانید از هیچ، چیزی بسازید. به این معنی که سیستم بدون کمک Proof of Work نمی‌تواند کار کند. اولین پیاده‌سازی از یک سیستم ترکیبی استفاده می‌کرد که به هر بلاک اجازه می‌داد با استفاده از Proof of Work ایجاد شود و Proof of Stake آن بلاک را از آنجا می‌گرفت.
اگر یک بلاک چین بخواهد پایه‌ای تنها با استفاده از Proof of Stake داشته باشد، نمی تواند تراکنش ایجاد کند، زیرا هیچ کوینی برای استیک وجود نخواهد داشت. به همین دلیل است که پروتکل‌های Proof of Stake جدید باید تا قبل از اینکه بلاک چین عملیاتی شود، ابتدا کوین‌هایی را ایجاد کنند (Pre-mine). این امر به این معنی است که سرمایه‌گذاران اولیه و شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر در نهایت بخش بزرگی از سهام یک شبکه را در اختیار خواهند داشت.
Proof of Stake چه عملکردی دارد؟
اثبات سهام تمایل به ایجاد تمرکز در شبکه دارد، زیرا هر چه یک ماینر Proof of Stake کوین‌های بیشتری داشته باشد، احتمال بیشتری برای گرفتن نسبت بیشتری از پاداش‌ها را دارد. این موضوع با توجه به ماهیت توزیع اولیه کوین بین بنیانگذاران، سرمایه‌گذاران اولیه و VCها می‌تواند سرمایه‌گذاران عادی را در موضعی ناعادلانه قرار دهد.
با استفاده از اثبات کار، تا زمانی که همه حداقل شرایط را داشته باشند، فرصت برابری برای دریافت پاداش دارند. اما مسئله این است در این مکانیزم، در حالی که ممکن است فرصت برابری بیشتری برای کسب پاداش داشته باشید، هزینه خرید تجهیزات ماینینگ، میزبانی تجهیزات ماینینگ و غیره به گونه‌ای است که برای اکثر سرمایه‌گذاران دور از دسترس است. در مقابل، بسیاری از شبکه‌های Proof of Stake به کاربران این امکان را می‌دهند که گاهی اوقات با حداقل چند دلار، کسب درآمد کنند.
مثالی از مکانیزم PoS
در Proof of Stake خود شبکه مدیر خواهد بود و آزمون اثبات سهام را برای اعضا صادر خواهد کرد. با این تفاوت که به جای اینکه همه و هرکسی بتواند در فرآیند تست شرکت کند، فقط تعدادی منتخب از عواملی که قبلاً در یک پیش آزمون شرکت کرده‌اند قادر به انجام آن خواهند بود (کوین‌های استیک شده). فرایند ارائه آزمون جدید و تعیین برنده می‌تواند به جای هر 10 دقیقه، در هر ثانیه تعیین شود.
اکنون، به جای اینکه برنده بر اساس این که کدام یک آزمون را زودتر به درستی تمام کرده است، بر اساس میزان موفقیت آنها در پیش آزمون انتخاب می‌شود، سپس به طور خودکار به آن عنصر پاداش (پاداش بلاک) داده می‌شود. در اثبات سهام، پیش آزمون (کوین‌های استیک شده) تنها عامل تعیین‌کننده نتیجه میباشد.
Proof of Stake اجازه می‌دهد تا آزمون پیچیده استخراج، بدون اینکه واقعاً انجام شود، صورت گیرد. هزینه شرکت در آزمون اکنون حذف شده است و شرکت‌کنندگانی که در پیش آزمون شرکت کرده‌اند هیچ زمان و ارزشی از دست نداده‌اند.
آزمون اثبات کار به شدت متکی بر هرگونه تغییر در هر بخشی از فرآیند آزمون است که باید به اتفاق آرا توسط همه عواملی که در آن شرکت می‌کنند تصویب شود. اما در آزمون اثبات سهام، همه متغیرها را می‌توان توسط یک عامل که مکرراً در آزمون‌های قبلی «برنده» شده است، تغییر داد. حذف موثر کنترل همه شرکت‌کنندگان و دادن آن به یک نفر موجب تمرکز شبکه خواهد شد.
همه متغیرهای دیگر به جز موارد ذکر شده در بالا حفظ می‌شوند. تمامی عوامل می‌توانند به‌صورت گروهی یا به‌تنهایی در پیش‌آزمون شرکت کنند و نتایج به‌طور آشکار در بلاک چین منتشر می‌شود تا همه آن را ببینند، تأیید کنند و با صحت آن موافقت کنند.
آیا PoS بهتر از PoW است؟
همانطور که می‌بینید هر دو Proof of Work و Proof of Stake مزایا و معایب خود را دارند. اما اخیرا بیشتر بلاک‌چین‌ها به سمت اثبات سهام حرکت کرده‌اند. یکی از بزرگترین دلایل نیاز به انجام تراکنش‌های سریع تر است، برای مثال بیت کوین به حدود 5 تراکنش در ثانیه محدود شده است، در حالی که برخی از شبکه‌های اثبات سهام جدید می‌توانند هزاران تراکنش را در ثانیه انجام دهند.
بله، مزایایی از نظر تمرکز و امنیت وجود دارد و بله، شبکه لایتنینگ بیت کوین در تلاش است تا مقیاس‌پذیری بالا با امنیت بالا را به شبکه بیت کوین بیاورد. با این وجود، تقاضای بسیار زیادی برای دسترسی به شبکه‌های اثبات سهام وجود دارد، زیرا نگرانی اصلی اکثر کاربران هزینه‌های پایین، تراکنش‌های سریع و دسترسی به NFTها، حوزه DeFi و غیره میباشد.
برخی از نمونه‌های محبوب اثبات سهام عبارتند از: اتریوم، کاردانو، سولانا و آوالانچ. هر یک از این کوین‌ها دارای شرایط استیک متفاوتی هستند و باید به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گیرند.
منبع: thewealthmastery.io
پاسخ