سایفرپانک ها (Cypherpunks) چه کسانی هستند؟

سایفرپانک ها (Cypherpunks) در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 ظهور کردند. آنها گروهی از دانشمندان علوم کامپیوتر و فعالان حریم خصوصی بودند که الهام بخش رشد کریپتو و مبارزه برای آزادی دیجیتال در دنیای دیجیتال امروزی شدند. در آن زمان، اینترنت هنوز در مراحل اولیه بود و پتانسیل نظارت آنلاین به طور فزاینده‌ای آشکار می‌شد.

• سایفرپانک ها گروهی از دانشمندان کامپیوتر، علاقه مندان به کریپتو و فعالان سیاسی بودند که در اواخر دهه 1980 و اوایل دهه 1990 ظهور کردند.
• هدف آنها استفاده از کریپتو برای محافظت از حریم خصوصی و آزادی فردی در دنیای آنلاین بود.
• سایفرپانک ها معتقد بودند که اینترنت باید آزادانه باز باشد، بدون هیچ گونه دخالت توسط شرکت‌ها یا دولت، نظارت و سانسور.
• سایفرپانک ها سهم قابل توجهی در توسعه فناوری کریپتوگرافی کلید عمومی، ارسال‌کنندگان ناشناس و شبکه‌های ترکیبی داشتند که از آن زمان در توسعه شبکه‌های ناشناس مانند Tor استفاده شده‌اند.
• تاکید آنها بر کریپتو، حفظ حریم خصوصی و تمرکززدایی باعث رشد ارزهای دیجیتال از جمله بیت کوین شد.

سایفرپانک ها چه کسانی بودند؟

سایفرپانک ها جنبشی از دانشمندان کامپیوتر، علاقه‌مندان به کریپتو و فعالان سیاسی بودند. لیست Cypherpunk در اوایل دهه 1990 توسط سه دانشمند کامپیوتر از سانفرانسیسکو ایجاد شد. آنها در این باور متحد بودند که با افزایش روزافزون جهان آنلاین، دولت و دیگر نهادهای قدرتمند در نهایت اینترنت را نظارت، سانسور و کنترل خواهند کرد. برای جلوگیری از این آینده دیستوپیایی، آنها می‌خواستند از کریپتوگرافی برای محافظت از حریم خصوصی و آزادی فردی استفاده کنند.

هسته اصلی فلسفه سایفرپانک ها این است که اینترنت باید آزادانه باز باشد، بدون دخالت، نظارت و سانسور شرکت‌ها یا دولت. آن‌ها فضای مجازی را چیزی می‌دانستند که جامعه باید به طور مساوی آن را به اشتراک بگذارد و مالک آن باشد، نه حوزه‌ای که شرکت‌ها و دولت‌ها بتوانند از آن برای منافع و اهداف خصوصی بهره‌برداری کنند.

سایفرپانک ها از جامعه‌ای رشد کردند که پتانسیل شبکه‌های کامپیوتری را تقویت می‌کرد. پروژه‌های اولیه مانند ARPANET و Internet Relay Chat (IRC) پتانسیل گسترده‌ای را برای ارتباطات آزاد که فناوری رایانه ممکن می‌سازد، ثابت کردند. با این حال، حتی اولین پیشگامان این مرز دیجیتال جدید، تهدیدات بالقوه‌ای را برای آزادی اینترنت پیش‌بینی کرده بودند. سایفرپانک ها این نگرانی‌ها را بیان کردند و ایده استفاده از فضای مجازی را به نفع همگان به جای عده‌ای معدود تقویت کردند.

متن اصلی آنها مانیفست سال 1993 اریک هیوز بود که اظهار داشت:

سایفرپانک ها کد می‌نویسند. ما می‌دانیم که یک نفر برای دفاع از حریم خصوصی باید نرم‌افزار بنویسد و ما آن را می‌نویسیم.

این سند هیوز خلاصه‌ای از نگرانی‌های سایفرپانک ها و نحوه برخورد آنها با این گونه مسائل بود. رویکرد آنها با استفاده از تکنیک‌های کریپتوگرافی برای ایمن‌سازی ارتباطات و تراکنش‌های مالی در دنیای دیجیتال بود.

تأثیر سایفرپانک ها بر فناوری‌های متمرکز بر حریم خصوصی

هدف سایفرپانک ها توسعه سیستم‌های مبتنی بر کریپتوگرافی برای محافظت از حریم خصوصی شخصی، ارتباطات مقاوم در برابر سانسور و یک سیستم تجاری و مالی جدا از دخالت دولت بود. آنها سهم قابل توجهی در توسعه فناوری کریپتوگرافی کلید عمومی داشتند که امکان ارسال پیام‌ها و داده‌های امن و خصوصی را از طریق اینترنت فراهم می‌کرد.

یکی از مهمترین ابزارهای توسعه یافته توسط سایفرپانک ها PGP (Pretty Good Privacy) بود. PGP که توسط فیل زیمرمن در سال 1991 ایجاد شد، یک نرم‌افزار کریپتوگرافی ایمیل با کاربری آسان ارائه کرد که به کاربران اجازه می‌داد به صورت خصوصی از طریق شبکه‌های ناامن ارتباط برقرار کنند. PGP از کریپتوگرافی کلید عمومی و یک وب اعتماد برای تأیید هویت فرستنده استفاده کرد تا اطمینان حاصل شود که پیام‌ها نمی‌توانند توسط اشخاص غیرمجاز رهگیری، خوانده یا اصلاح شوند.

سایفرپانک ها همچنین روی توسعه شبکه‌های ترکیبی کار کردند که از یک سری سرورهای رمزگذاری شده برای مسیریابی پیام‌ها بدون افشای مبدا یا مقصدشان استفاده می‌کردند. یک شبکه ترکیبی، رمزگشایی محتوای پیام‌های ارسالی را برای هر کسی، از جمله اپراتورهای سرور، غیرممکن می‌کند. شبکه‌های Mix از آن زمان در توسعه شبکه‌های ناشناس مانند Tor استفاده شده‌اند که به کاربران اجازه می‌دهد بدون افشای مکان یا هویت خود در اینترنت جستجو کنند.

یکی دیگر از کمک‌های سایفرپانک‌ها ایجاد ایمیل‌های ناشناس بود. ارسال‌کنندگان ناشناس به کاربران اجازه می‌دادند بدون افشای هویت فرستنده یا گیرنده، پیام‌های ایمیل ارسال کنند. اولین ارسال کننده مجدد ناشناس به نام Mixmaster در سال 1995 منتشر شد. از یک سری سرور برای شکستن پیوند بین پیام‌ها و مبدا آنها استفاده می‌کرد و یکی از اولین ابزارهایی بود که امکان برقراری ارتباط ناشناس در سراسر اینترنت را فراهم می‌کرد.

به طور کلی، سایفرپانک ها تأثیر قابل توجهی در توسعه فناوری‌های متمرکز بر حریم خصوصی داشتند. مشارکت‌های آن‌ها مانند PGP، شبکه‌های ترکیبی، ارسال‌کنندگان مجدد ناشناس و سیستم‌عامل‌های امن، نقش مهمی در حفاظت از حریم خصوصی آنلاین و ایجاد زمینه‌ای برای توسعه شبکه‌های ناشناس، ارزهای دیجیتال و سایر فناوری‌های تقویت‌کننده حریم خصوصی داشتند.

چگونه سایفرپانک ها بر کریپتو تأثیر گذاشتند؟

از بسیاری جهات، بیت کوین را می‌توان نمونه اولیه «کوین سایفرپانک» در نظر گرفت. بیت کوین ویژگی‌های اولیه‌ای را دارد که سایفرپانک ها در یک ارز به دنبال آن هستند. غیرمتمرکز، مقاوم در برابر سانسور، ناشناس در صورت نیاز، و عملاً از مقررات دولتی مصون است. بیت کوین‌ها توسط یک اجماع ریاضی غیرمتمرکز از ماینرها ایجاد می‌شوند و مستقیماً به صورت همتا ارسال می‌شوند، که امکان ایجاد سطحی از تمرکززدایی و امنیت را فراهم می‌کند که با موسسات مالی سنتی امکان‌پذیر نیست. علاوه بر این، تراکنش‌های بیت‌ کوین اغلب به صورت مستعار یا حتی ناشناس انجام می‌شوند که امکان حفظ حریم خصوصی و محافظت بیشتر در برابر سانسور را فراهم می‌کند.

سایفرپانک های قابل توجه

ساتوشی ناکاموتو، خالق بیت کوین، به طور قابل توجهی تحت تأثیر سایفرپانک‌ها قرار گرفت. اولین مرجع شناخته شده به بیت کوین در نوامبر 2008 در لیست Cypherpunks بود. در آنجا بود که شخصی به یک «سیستم نقدی الکترونیکی» جدید به نام بیت کوین اشاره کرد و از دیگران دعوت کرد تا به «عملکرد آن» کمک کنند. ساتوشی ناکاموتو بیت ‌کوین را راهی برای دستیابی به ایده‌آل سایفرپانک ‌ها برای یک سیستم مالی توزیع‌شده با حداقل واسطه‌ها تصور می‌کرد که می‌توانند از نظم سیاسی و مالی غیر اجباری و غیرمتمرکز پشتیبانی کنند.

یکی دیگر از بنیانگذاران Cypherpunks، دیوید چاوم بود که کریپتو و شبکه ترکیبی eCash را ایجاد کرد که بعداً الهام بخش بیت کوین شد. تحقیقات اولیه او در دهه 1980 پایه ریاضی تکنیک‌های افزایش حریم خصوصی را گذاشت و الهام‌بخشی برای توسعه ارزهای دیجیتال بود. از دیگر اعضای برجسته سایفرپانک ها می‌توان به آدام بک اشاره کرد که الگوریتم اثبات کار Hashcash را اختراع کرد که بعداً به عنوان بلاک ساختمانی در استخراج بیت کوین به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت.

هال فینی، یکی از اعضای اولیه Cypherpunks، یکی از اولین کسانی بود که به ساتوشی پاسخ داد و از نزدیک با خالق بیت کوین کار کرد. یکی دیگر از سایفرپانک‌های بدنام، کریگ رایت، در موارد متعدد ادعا کرد که خود ساتوشی ناکاموتو است. نیک سابو، دانشمند کامپیوتر و سایفرپانک، بیت گلد را ایجاد کرد که بسیاری آن را پیشینه‌ای برای بیت کوین می‌دانند. در نهایت، Zooko Wilcox-O’Hearn، که در روزهای اولیه درگیر بیت کوین بود و بعدا Zcash را ایجاد کرد، نیز عضو آن بود.

نتیجه

از روزهای اولیه اینترنت و اولین جنگ کریپتو، نگرانی‌های اولیه سایفرپانک ‌ها در مورد نظارت و متمرکز کردن اینترنت در دنیای دیجیتال امروزی تقویت می‌شود – در چیزی که برخی آن را دومین جنگ کریپتو می‌دانند. سایفرپانک ها از آینده‌ای دفاع می‌کردند که در آن کاربران اینترنت کنترل محیط دیجیتال خود را در دست خواهند داشت.

تأکید این جنبش بر کریپتوگرافی، حریم خصوصی و تمرکززدایی، که از نگرانی‌های مربوط به یکپارچگی ارتباطات دیجیتال سرچشمه می‌گیرد، بعداً الهام‌بخش رشد ارزهای دیجیتال شد که امروز در حال تجربه آن هستیم. بیت کوین مسلماً اولین ارز دیجیتالی بود که ایده‌آل‌های سایفرپانک ها را تجسم بخشید – با این حال در جنگ سوم کریپتو این ارز نیز در محاصره قرار می‌گیرد.

منبع: CoinMarketCap