همه بیت کوین های جهان فقط با دو قیمت به دست می آیند: یکی دلار به بیت کوین (BTC/USD) و دیگری وات به بیت کوین (BTC/wat). هر دوی این قیمت ها، به مرور زمان و در طولانی مدت افزایش می یابند ولی نه با نرخ های مشابه و ثابت. قیمت های بیت کوین به خاطر افزایش کمیابی (زمان، هالوینگ و سختی شبکه) و همچنین ملحق شدن کاربران بیشتر به این شبکه پولی افزایش می یابند، زیرا بیت کوین برترین تکنولوژی پولی در جهان است.
در این نسخه از تحلیل بلاک‌ویر، در ابتدا به وضعیت استخراج بیت کوین و تحلیل آنچین آن می پردازیم تا در این روند نزولی، بهتر با وضعیت شبکه بیت کوین آشنا شویم. با وبسایت خانه ترید همراه باشید.
تحلیل بلاک‌ویر از بازارهای مالی: نسخه 46
گرانش انرژی بیت کوین (Bitcoin Energy Gravity) در واقع حداکثر قیمت دلاری برق (دلار/کیلووات ساعت) است که دستگاه های ماینینگ جدید برای کسب سود، می توانند برای خرید برق بپردازند. با این حداکثر قیمت تقاضا، می توان بهتر متوجه شد که چه زمانی قیمت بیت کوین بیش از حد افزایش یافته و یا در حال نزدیکی به کف قیمت است.
خود پول، بسیار شگفت انگیز است. اگر چیزی بخواهد به پول تبدیل شود، باید هم کمیاب و هم کاملاً توزیع شده باشد. این یک پارادوکس به تمام معناست، ولی بیت کوین با یک برنامه توزیع از پیش تعیین شده اثبات کار که به صورت نمایی و به مرور زمان کاهش می یابد، این مشکل را رفع کرده است.
در طول زمان های گرانش انرژی بسیار بالا (زمانی که هزینه تولید و قیمت بیت کوین به شدت از هم فاصله بگیرند)، مشارکت کنندگان بازار بنابر تمایل خود برای بستن این فرصت آربیتراژ دست به کار می شوند.
وقتی گرانش انرژی کاهش می یابد و قیمت بیت کوین به زیر هزینه تولید برخی از ماینرها میرسد، ضعیف ترین ماینرها ذخایر بیت کوین خود را عرضه کرده و با خاموش کردن دستگاه های خود نیز از شبکه خارج می شوند. رویدادهای تسلیم معمولا باعث ایجاد کف روند نزولی می شوند، زیرا این افزایش عظیم فشار فروش موقتی (کف روند) با کاهش چشمگیر روزانه فشار فروش به پایان می رسد.
بیت کوین یک کالای فوق یکتاست (زیرا از 0 به صورت پول فعال درآمده)، وقتی حاشیه سود فعالیت ماینرها بیشتر می شود. این اتفاق ادامه می یابد و استخراج بیت کوین به یکی از رو به رشدترین صنایع سراسر جهان تبدیل می شود.
تحلیل آنچین بیت کوین
از نظر وضعیت بازار، مومنتوم و دیگر شاخص ها، بازار بیت کوین نسبت به چند نسخه های قبلی تحلیل بلاک‌ویر تغییر چندانی نکرده است. بنابراین تصمیم گرفتم که این هفته، کمی رویکرد را تغییر داده و روی چند موضوع بخصوص تمرکز کنم. اولین موضوع، وضعیت ماینرهای شبکه است.
ماینرها به حد زیادی تابع چرخه های بازار بیت کوین هستند. آن ها در روند صعودی بیت کوین خود را هولد می کنند و سفارش خرید دستگاه های بیشتری را می کنند که البته به خاطر دلایل مختلفی مثل تولید، ارسال و همچنین ساخت قفسه برای جای دادن دستگاه ها، بین زمان خرید تا زمان اتصال به برق و شروع به کار، فاصله زیادی ایجاد می شود. به همین خاطر، قله چرخه ای نرخ هش، معمولا نسبت به قله قیمت بیت کوین تاخیر دارد.
می توانید ماینرها را کسانی که تصور کنید که خواهان کاهش نرخ هش، سختی شبکه و هزینه انرژی هستند، ولی افزایش قیمت بیت کوین را هم می خواهند. وقتی تعداد دستگاه هایی که به شبکه متصل می شوند، افزایش می یابد ولی قیمت بیت کوین شروع به ریزش می کند، ماینرهای حاشیه ای (مخصوصا دستگاه هایی با بهره وری کم) تحت فشار قرار می گیرند.
این پدیده همین حالا هم در حال رخ دادن است، زیرا دستگاه های جدید در اواخر سال های 2021 و اوایل 2022، با نرخ شدیدی وارد شبکه شدند، ولی قیمت بیت کوین حدود 70 درصد ریزش کرد. در کنار این، یک متغیر دیگر هم در حال اعمال فشار روی ماینرها است و آن افزایش هزینه انرژی به خاطر مشکلات مرتبط با زنجیره تامین است.
من حدود یک ماه پیش و همزمان با شروع وقوع آن، به این موضوع اشاره کرده بود:
Lower Bitcoin price, higher hash/difficulty, and higher energy costs have put serious pressure on miners margins. Hashprice is now its lowest since October 2020.
Hash ribbons have crossed (bot. left), indicating machines unplugging + Miners sending BTC to exchanges. (bot. right) pic.twitter.com/x7J7pYTZ9W
— Will Clemente (@WClementeIII) June 18, 2022
یک روش برای بررسی نرخ هش، با رویکردی کاربری تر، بررسی روبان های هش است. روبان های هش، میانگین متحرک 30 و 60 روزه نرخ هش را در کنار هم قرار می دهد تا نماینده ای از تغییرات وضعیت ماینرها را ایجاد کند. وقتی میانگین متحرک 30 روزه به زیر میانگین متحرک 60 روزه کشیده می شود، یک تقاطع نزولی در نظر گرفته می شود و به معنای آن است که دستگاه های ماینر با سرعت زیادی در حال خاموش شدن هستند (یا همان تسلیم ماینرها)، بنابراین هزینه انرژی برای استخراج 1 بیت کوین کاهش می یابد. تقاطع صعودی هم زمانی است که میانگین متحرک 30 روزه به بالای 60 روزه برود (برای مثال به تابستان پارسال توجه کنید). در حال حاضر، شاهد تقاطع نزولی این دو میانگین متحرک هستیم و این یعنی در دوره تسلیم ماینرها قرار داریم.
در دوره های فشار روی ماینرهای حاشیه، ماینرها معمولا در ابتدا دستگاه هایی که عملکرد سودده ندارند را خاموش می کنند و پس از آن، بنابر وضعیت یا استراتژی خود، دست به فروش دستگاه های ماینر یا حتی ذخایر بیت کوین خود می زنند. علاوه بر کاهش نرخ هش، از دیدگاه آنچین هم شاهد تمایل ماینرها برای فروش بیت کوین های خود بوده ایم زیرا میزان ورود بیت کوین از ولت ماینرها به صرافی ها افزایش یافته است. البته مدتی است که این رفتار کمی تضعیف شده ولی به این معنا نیست که ماینرها دیگر تحت فشار مالی نیستند و امکان کاهش بیشتر ذخایر آن ها وجود ندارد؛ مخصوصاً حالا که به احتمال زیاد بیت کوین یا به شدت ریزش خواهد کرد و یا برای مدت نسبتاً طولانی در همین حوالی نوسان خواهد داشت.
در نهایت، انتظار داریم که ماینرها در این روند نزولی دوام آورده و بعد با قدرت بیشتری به بازار برگردند. اما فعلاً بازار بیت کوین به شدت کسب و کار ماینینگ را تنبیه کرده است. با افزایش فشارهای مالی روی این ماینرها، شاید ایده بدی نباشد که با خرید سهام همین شرکت های ماینینگ، از طریق غیر مستقیم روی بیت کوین سرمایه گذاری کنیم. البته همه چیز به ترازنامه مالی شرکت ها بستگی دارد.
تحلیل اقتصادی و بازار سهام
با اعلام CPI ماه ژوئن در روز چهارشنبه، این هفته هم شاهد وقوع اتفاقاتی بزرگ در اقتصاد کلان بوده ایم. اگر هنوز نتوانسته اید مقدار تورم یا همان CPI ژوئن را ببینید، باید بگویم که CPI این ماه 9.1 و هسته آن (CPI Core) هم 5.9 درصد اعلام شد. با اینکه CPI به سقف 41 سال گذشته خود رسیده است، ولی Core CPI برای سومین ماه پیاپی کاهش یافته است.
لازم به ذکر است که Core CPI همان CPI، ولی بدون هزینه غذا و انرژی است که در واقع پرنوسان ترین مشتق CPI است. از آنجایی که هسته تورم از اسفند سال گذشته تاکنون به طور مداوم کاهش یافته، ولی تورم اصلی به شدت در حال افزایش است، بدیهی است که هزینه های سوخت باعث افزایش چشمگیر شاخص قیمت مصرف کننده شده است.
نمودار میله ای بالا، یک نمای بصری عالی برای 3 رکن اصلی CPI ارائه می کند. همانطور که در میله سبز رنگ مشاهده می کنید، Core CPI بسیار کم است. در واقع هزینه سوخت تنها چیزی است که باعث تورم شده است.
مهمترین عامل این افزایش هزینه سوخت، جهش قیمت نفت خام است که نسبت به سال قبل رشدی 27 درصدی داشته است. علاوه بر این، در همین موقع از سال گذشته، شاهد ایجاد قله در نمودار نفت خام و ریزش 20 درصدی پس از آن بودیم.
CPI یک شاخص مؤخر است که در اصل تغییرات قیمت در یک سال گذشته را اندازه گیری می کند. اگه نفت خام مثل ماه گذشته، در مرداد ماه هم به ریزش خود ادامه دهد، در نهایت می تواند همچون ریزش مرداد سال گذشته، ریزش یابد.
این یعنی هزینه انرژی CPI تقریبا بدون تغییر باقی می ماند، زیرا نفت یک ورودی اصلی برای تولید اشکال مختلف انرژی است. علاوه بر این، اگر قیمت نفت خام کاهش نیابد یا حرکتی بی روند داشته باشد، باعث افزایش تفاوت بین قیمت های کنونی و قیمت سال گذشته خواهیم بود.
البته شاخص CPI، المان هایی بیش از قیمت نفت خام را لحاظ می کند و هر چیزی در آینده ممکن است، ولی فقط با بررسی مهمترین و بزرگترین شکل انرژی، از نظر توقف روند افزایشی شاخص قیمت مصرف کننده بعید است.
روش دیگر برای نمایش شدت افزایش قیمت انرژی، بررسی CPI قیمت های انرژی در شهرهای آمریکا است. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، این شاخص به قله تاریخی خود رسیده و حدود 23 درصد بالاتر از قله قبلی خود در جولای 2008 است.
ولی همانطور که بارها نیز به آن اشاره کردم، CPI مشکلات و نواقص زیادی در محاسبه تورم دارد. با اینکه نمی تواند شاخص دقیقی برای نمایش میزان افزایش قیمت کلی کالاها باشد، ولی توسط فدرال رزرو، الگوریتم های معاملاتی و موسسات مالی مورد استفاده قرار می گیرد، بنابراین تاثیر شگرفی روی بازارهای مالی دارد.
در واقع CPI فقط ابزاری است که فدرال رزرو برای سنجش تاثیر سیاست پولی و رسیدن به اهداف تعیین شده خود، استفاده می کند. حالا که CPI ژوئن با وجود بزرگترین افزایش نرخ بهره فدرال رزرو از سال 1994، باز هم افزایش یافته است، انتظار می رود که فدرال رزرو جولای هم بسیار خشن باشد.
جلسه کمیته بازار باز فدرال رزرو، دو هفته دیگر برگزار می شود تا میزان افزایش نرخ بهره در آن تعیین شود. بر اساس رواب آینده فدرال رزرو، CME Group با 81 درصد احتمال، پیشبینی می کند که نرخ بهره این بار 100 پوینت (1 درصد) افزایش یابد. یک هفته قبل، CME احتمال چنین افزایشی را 0 درصد در نظر گرفته بود.
این بزرگترین میزان افزایش نرخ بهره از سال 1988 خواهد بود و تاثیر آن روی بازارهای مالی، به شدت زیاد خواهد شد. علاوه بر این موضوع، سیاست های فدرال رزرو مؤخر هستند، زیرا بیشتر بر اساس داده های گذشته تصمیم گیری می کنند، در حالی که بازارهای مالی نگاهی به آینده دارند. همانطور که بارها در این مقاله تحلیلی توضیح داده ام، بازار ابزار سرمایه گذاری معمولا به سرعت اخبار، شایعات و انتظارات در قیمت لحاظ می کنند.
علاوه بر این، داده های CME فقط یک تخمین است و در گذشته هم بارها اشتباه بوده است. ما هم می توانیم اقدامات آینده فدرال رزرو را پیشبینی کنیم ولی فقط زمان صحت آن را مشخص می کند. تصمیم جرمی پاول برای افزایش میزان نرخ بهره از 50 به 75 پوینت، به هیچ وجه تصمیم ساده ای نبود، بنابراین رها کردن افزایش 75 پوینتی برای یک عدد شدیدتر، می تواند احتمال کمتری داشته باشد.
این یعنی با اینکه احتمال افزایش 100 پوینتی نرخ بهره فدرال رزرو بسیار بالاست، ولی به احتمال زیاد بازارهای مالی در 2 هفته آینده این اتفاق را در قیمت لحاظ می کنند.
در بالا نمودار قیمت یک صندوق ETF از Nasdaq به نام QQQ را مشاهده می کنید که مقدار CPI اردیبهشت و افزایش نرخ بهره در آن مشخص شده است. ماه گذشته که CPI بیش از مقدار مورد انتظار و با فاصله 3 روز معاملاتی تا جلسه FOMC اعلام شد، زمان لازم برای لحاظ کردن احتمال افزایش نرخ بهره در قیمت بسیار محدود بود.
ولی این ماه تفاوت خواهد بود، زیرا برای لحاظ کردن اطلاعات جدید در قیمت 2 هفته زمان داریم ولی ماه گذشته یک نمونه عالی برای نمایش نحوه ابزارهای آینده نگر بود. متاسفانه، ما در خانه ترید، کره کریستالی نداریم تا آینده را ببینیم، بنابراین نمی دانیم که بازار در 2 هفته آینده چه خواهد کرد.
ولی اگر قرار است که بازار، افزایش نرخ بهره 100 پوینتی را در قیمت لحاظ کند، احتمال ریزش قیمت ها بسیار بیشتر از نریختن آن هاست. دلیل این اتفاق به یکی از اساسی ترین روابط اقتصادی مربوط می شود. وقتی نرخ بهره افزایش می یابد، باعث می شود که سود دریافتی با نگه داشتن اوراق قرضه جذابیت کمتری داشته باشد، زیرا نرخ بهره بازار بالاتر است. به همین ترتیب، وقتی نرخ بهره افزایش می یابد، قیمت اوراق قرضه ریزش می کند.
وقتی قیمت اوراق قرضه ریزش می کند، بازده آن افزایش می یابد زیرا خرید آن اوراق و نگهداری از آن تا زمان سررسید، سود بیشتری خواهد داشت. همانطور که بارها در این مقاله کشف کرده ایم، بازده اوراق قرضه خزانه داری به عنوان نرخ تخفیف برای ارزش گذاری سهم ها استفاده می شود.
بنابراین وقتی نرخ بهره افزایش می یابد، بازده اوراق قرضه هم بیشتر می شود و این ارزش هر سهم بازار بورس را کم می کند. از این رو، وقتی بازار انتظار داشته باشد که میزان افزایش نرخ بهره بیش از پیش هم شود، می توان انتظار داشت که قیمت اوراق قرضه و سهام صدمه شدیدی ببینند.
ولی تا روز پنجشنبه، شاهد وقوع چنین اتفاقی نبوده ایم. البته، فاصله دو روزه تا انتشار این داده برای تصمیم گیری درباره واکنش بازار، اصلا کافی نیست ولی برخلاف ماه گذشته، در این دو روز شاهد افزایش تقاضا در شاخص ها بوده ایم.
روز گذشته و پس از اعلام CPI، شاخص Nasdaq با یک گپ عظیم 2 درصدی بازار را شروع کرد، ولی کمی بعد از شروع بازار، سطح تقاضا به حدی بالا رفت که شاخص این 2 درصد گپ را به طول کامل بست و به سطح اولیه خود برگشت.
همچنین دیدیم که این شاخص توانست خط پایینی الگوی وج (Wedge) خود را حفظ کند. مشاهده حمایت موسسات به جای شکسته شدن این سطح مهم، اصلاً پدیده منفی یا نزولی نیست.
بازارها عاشق نگران کردن مردم هستند، زیرا رفتار قیمت همواره چیزی را به مشارکت کنندگان بازار می گوید که نمی خواهند باور کنند! این دقیقاً همان اتفاقی است که در کف روندهای نزولی رخ می دهد و بازار را وارد یک محدوده افقی می کند تا بعد حرکت مداوم صعودی خود را آغاز کند.
اما سوال اینجاست که آیا مطمئن هستیم که این کف روند نزولی است؟ پاسخ کوتاه، احتمالاً نه است. زیرا همانطور که در مقاله های تحلیلی قبلی (یا به طور کل هر مقاله دیگری!) اشاره شده بود، احتمال اینکه بازار روند خود را ادامه داده و کاری که قبلاً می کرده را تکرار کند، بسیار بیشتر از تغییر و بازگشت روند است.
مخلص کلام این است که مجاب نشدن برای ورود مخالف روند، بهترین کار است. لازم نیست که برای پولدار شدن، اولین نفر باشید!
علاوه بر این، این احتمال بیشتر است که فروشندگان بزرگ بازار که قبل از اعلام CPI پوزیشن شورت خود را باز کرده اند، عامل اصلی این جهش باشند. جهش های خلاف روند در روندهای نزولی بسیار شایع هستند و در این موقعیت هم، ما فقط حرکت بی روند دیده ایم. به عنوان یک سطح مقاومت مهم باید به میانگین متحرک 50 روزه (293.7 دلار) نمودار QQQ توجه کنیم.
با اینکه تلاش برای یافتن دلیل برای هر حرکت بازار یک استراتژی بازنده و بیهوده است، ولی به نظر می رسد که رفتار قیمت در روزهای دوشنبه و سه شنبه، سطوح بالای CPI را پیشخور کرده بودند. اگر در همین دو روز، خبرگزاری های CNBC، WSJ یا حتی توییتر را باز می کردید، فقط بحث و گفتگو درباره دلیل افزایش بیشتر CPI و واکنش بازار به آن را می دیدید.
به طور کلی، وقتی تعداد زیادی از مشارکت کنندگان بازار معتقد باشند که اتفاقی در حال وقوع است، بازار مخالف آن کار را خواهد کرد، مخصوصا در روندهای نزولی. از آنجاییکه بحث و گفتگوی بسیار زیادی پیرامون افزایش CPI در میان بود، بسیاری از مردم پوزیشن های لانگ خود را فروختند و یا قبل از اعلام CPI پوزیشن سل باز کردند.
وقتی این داده ها منتشر شد و نظر بازار تایید شد، بیشتر مردم پوزیشن خود را فروخته بودند و این باعث شد که خریداران بتوانند سطح تقاضا را افزایش دهند. علاوه بر این، در روز پنجشنبه، کریستوفر وار (Christopher Waller)، یکی از اعضای هیئت مدیره فدرال رزرو اظهار داشت که افزایش 75 پوینتی نرخ بهره مناسب تر است. بازار در همان روز پس از اعلام این خبر جهش کرد.
نکته قابل تأمل این است که در روزهای چهارشنبه و پنجشنبه، نمودار QQQ در میانگین متحرک 10 روزه خود با فشار فروش مواجه شد. در روز جمعه اما، گاوها این میانگین متحرک را به حمایت تبدیل کردند.
با اینکه شاخص Nasdaq توانست خط روند پایینی خود را در روز پنجشنبه نگاه دارد و حتی کندل هفتگی خود را سبز بندد، سهم های کوچک در مجموع ریزش کردند، همانطور که در نمودار های Russell 2000 و IWM می بینیم.
وقتی به بزرگترین سهم های شاخص Nasdaq نگاه می کنیم (اپل، مایکروسافت، گوگل، آمازون، تسلا) تعجبی ندارد که این شاخص افزایش داشته باشد، زیرا سهام این شرکت ها در مقایسه با بزرگترین سهم های صندوق Russell مثل OVV، CHK، AR و CAR رشد خوبی داشتند.
یک علامت مثبت و امیدوار کننده این است که IWM توانست یک کندل ریورسال صعودی ایجاد کند و بتواند کندل روزانه خود را بالای خط روند ببندد.
ولی عملکرد مثبت Nasdaq تاکید می کند که سرمایه ها از سهم های رشدی به سهم های امن تر حرکت می کنند. با اینکه سهم های شاخص Nasdaq بدون ریسک نیستند، ولی شرکت های تکنولوژی برتر جهان هیچگاه آسیبی نمی بینند و موسسات مالی هم از هرگونه فرصت برای جمع آوری سهم ها در قیمت های پایین استفاده می کنند. این پدیده برای بیت کوین هم صدق می کند.
با انتشار اطلاعات جدید CPI فرصتی برای بررسی شاخص های واقعی یا نقطه داده های مرتبط با تورم ایجاد کرده است. یکی از مهمترین و عجیب ترین این شاخص ها، میزان رشد دستمزد واقعی یا همان رشد سال به سال میانگین دستمزد در مقایسه با تورم است.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، اختلاف بین رشد سال به سال CPI و رشد ساله به سال دستمزد، به مقدار منفی شدیدی رسیده است. این مقدار با رکود سال های 9-2008 و تورم عظیم سال های 1970 و اوایل 1980 یکسان است.
با اینکه برای تایید ورود به دوره رکود، هنوز در شاخص بیکاری، شاهد کاهش زیادی نبوده ایم، واضح است که مردم آمریکا از نظر مالی تحت فشار هستند. علاوه بر این، اگر نگاهی به قدرت خرید دلاری مصرف کنندگان باندازیم، تعجبی ندارد که اعتماد به نفس مصرف کننده به کمترین حد خود در 10 سال گذشته رسیده باشد.
با افزایش قیمت کالاها، تعداد «چیزهایی» که می توان با 1 دلار خرید هم کاهش می یابد و از آنجایی که دستمزد واقعی هم در حال کاهش است، مردم آمریکا به راستی قادر به تحمل افزایش قیمت ها نیستند.
این واقعه به احتمال زیاد باعث تخریب تقاضایی که فدرال رزرو به دنبال آن است، می شود. حالا سوال اصلی این است که کاهش تقاضا به حدی به سود شرکت ها آسیب میزند تا برای حفظ حاشیه سود خود مجبور به تعدیل نیرو شوند یا خیر.
این اتفاق برای غول های تکنولوژی مثل مایکروسافت، تسلا، آلفابت و متا افتاده است، زیرا در هفته های اخیر تعدیل نیروی شدیدی از طرف این شرکت ها دیده ایم. با نزدیک شدن به اواسط مرداد ماه، به فصل اعلام درآمدها می رسیم. بنابراین بررسی میزان و نحوه تغییر درآمد شرکت ها در سه ماهه گذشته و رویکرد آن ها برای حفظ سود خود، جالب خواهد بود.
با اینکه تعدیل نیرو شرکت های تکنولوژی برتر جهان، چیز خوبی نیست، ولی اگر بزرگترین شرکت های آمریکا مثل والمارت یا آمازون شروع به اخراج کارکنان خود کنند، شرایط وخیم خواهد شد.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، نرخ بیکاری کمی افزایش یافته ولی بازار کار هنوز قدرت بالایی دارد. قطعا این شاخص یکی از شاخص های کلیدی مورد نظر فدرال رزرو برای تصمیم گیری سیاست های پولی است. علت آن هم این است که یکی از مهمترین وظایف فدرال رزرو «تشویق موثر برای رسیدن به حداکثر اشتغال است.»
سهم های مرتبط با کریپتو
در این هفته، شاهد ترکیبی از قدرت نسبی در چند سهم مرتبط با کریپتو بوده ایم. این اتفاق به ما اجازه می دهد که سهم هایی که تقاضای بهتری دارند را شناسایی کنیم و پیشبینی کنیم که پس از بازگشت روند و شروع روند صعودی، کدام نام ها عملکرد بهتری خواهند داشت.
از جمله این سهم های قوی عبارتند از: MSTR، RIOT، BTBT، MARA و CAN
به جز چند سهم انگشت شمار که در هفته گذشته از خود قدرت نشان داده اند، اعضای این گروه از سهم ها چیز جالب دیگری ندارند. با توجه به اینکه نمودار قیمت بیت کوین هنوز در محدوده کوچک خود گیر کرده، تعجبی ندارد که سهام این گروه نیز حرکت عجیبی نداشته باشند. اگر شاهد افزایش قیمت بیت کوین بودیم، باید به پنج سهمی که در بالا معرفی کردیم توجه بیشتری داشته باشیم.
نکته جالب دیگر این است که همبستگی بیت کوین با بازار سهام به کف 1 ماهه خود رسیده است.
در تصویر بالا می توانید ضریب همبستگی (CC) 40 روزه بیت کوین و صندوق QQQ شاخص Nasdaq را مشاهده کنید. با اینکه کاهش همبستگی چیزی است که تمایل به دیدن آن داریم تا بیت کوین به طول کامل خود را از دارایی های پرریسک جدا کند، ولی این بار مسئله مربوط به این نیست.
در واقع هرزمان که بازار ریزش می کند، این همبستگی هم کاهش می یابد، زیرا بیت کوین به طور کلی پرنوسان تر از شاخص های بازار سهام است. با اینکه این دو معمولا در مسیر یکسانی حرکت می کنند ولی نرخ تغییر بیشتر بیت کوین باعث می شد که این ضریب همبستگی کاهش یابد.
با اینکه تداوم کاهش ضریب همبستگی علامتی از حرکت دیگر بازار است، رفتار قیمت اما اهمیت بیشتری دارد. رفتار قیمت کنونی حاکی از آن است که به احتمال زیاد در آینده شاهد حرکت بی روند و خنثی نمودار خواهیم بود، گرچه هر اتفاقی در بازار ممکن است.
مثل همیشه هم در تصویر بالا، جدولی از عملکرد دوشنبه تا پنجشنبه سهم های مرتبط با کریپتو و مقایسه آن ها با میانگین عملکرد، نمودار بیت کوین و صندوق WGMI را آورده ایم.
منبع : Blockware Intelligence
پاسخ